Gertrude the Great

On Grace

Excerpted from Legatus divinae pietatis

Behold, most loving Lord, the gift of your most worthy intimacy, given to me though I am most undeserving on account of my great worthlessness; through love of your love, for the reward of praising you, as much in what I have already written as in what I will write next I explain this. For, as I surely hope, I dare to confess in certitude about your grace, that never any cause compelled me to write or say such things, excepting only the assent of your will, and the desire of praising you, and the zeal of souls.

original latin

Teipso igitur teste, vero desiderio te laudari, et grates referri, eo quod incontinentissima pietas tua se meae indignitati non subtraxit, et etiam in eo desidero te laudari, ut aliqui ista legentes in dulcedine pietatis tuae delectentur, et inde tracti in intimis suis ampliora experiantur, sicut per alphabetum ad logicam perveniunt quandoque studentes, sic per istas velut depictas imaginationes ducantur ad gustandum intra se manna illud absconditum, quod nulla corporearum imaginationum admixtione valet partiri, sed solus qui edit adhuc esurit.

Quo nos, omnipotens omnium bonorum largitor Deus sufficienter, pascere digneris per totem hujus exilii viam, quo ad usque revelata facie gloriam Domini speculantes, in eamdem imaginem Domini transformemur a claritate in claritatem, tamquam a suavissimo spiritu tuo.

Sed interim, secundum tuum fidele promissum et intentionis meae humile desiderium, praesta omnibus haec scripta causa humilitatis legentibus congratulationem tuae dignationis, compassionem meae indignitatis, compunctionem ad suimet profectum: quo ex aureis thuribulis charitativorum cordium ipsorum tam suavis redolentia ascendat ad te, unde tibi omnis defectus ingratitudinis et negligentiae meae copiose suppleatur. Amen.